Rütbeye bakılmaz huzûrunda Sultanın.
Çün gedâdır herkes ânın nazarında.
Hubb-u câha meftun pek çok fukarâ amma
Zâtından bilir kim ihsânını Sultanın.

Ger bilirsen hayatın zevk-i ruhânisi,
mahfîdir kulun Allah’a vefâsında.
Zira kim İlâhî bir haslettir vefa,
Nebevî bir tavır.
Ve imandan neş’et eden bir tarz-ı asîl.

Sakın aldatmasın seni netleşmesi gölgenin
Sâye-i insan zemine yaklaştıkça netleşir.

Sakın sanma ki ışığa yakın olmak kâfidir
Ger maveradaysa ışık çehre hep zulmet kalır.

Sultanlara lâyık bir ihtiramla karşılayıp
hürmetle ağırlayabilmek gerek şehr-i siyâmı.
Kıymet ehlinin işidir elbet
farkın ayırdına varmak
ve takdir edebilmek kıymeti.
Ey hoşnutluğunun peşinde koştuğumuz!
Ey rızası her şeye bedel!
Ziyadeleştir hazzını kulluğumuzun.

Yâdından dûr etmemeli insan:
Dünya, kapısında ‘lâ râhete’ yazan
iki kapılı bir han.
Ve bilmeli
neyi arayacağını orada
ve neyi bulamayacağını.
Tâ rahat peşinde koşup
beyhûde yorulmasın.
Belki
Hakk’a meyl edip
huzur bulsun.