Sultana öykünür derler teb’a içün.
Her halde bu yüzden kıymetlidir her ay.
Zira şehr-i siyâmdır sultân-ı eşhûr.
Ondadır leyle-i Kadr, sultân-ı zaman.
Ve onda nâzil oldu Furkân-ı Rahman.

Ramazan 1441

Veyl olsun inâyetin inkâr edene İlâhî!
İhsânın görmemek, yakışır mı âdem olana.

Minnet Sanadır ancak, vefa Senin içün yalnız
Bîvefa geçen ömür, hiç yaraşır mı insana.

İyiliğin unutmaz kim, kulluğun unutmayan
Şeref içün Sana vefa, yetmez mi kul olana.

Ramazan 1441

Seni sevmekte İlahî kimse değil rakibim
Çün bir vecibe bana, sevmek seni seveni.

Ramazan-1441

Haydi koruyarak sosyal mesafemizi
ma’rufu tavsiye edip
sakındıralım münkerden
kendimizi.
İlkin bulaştıralım birbirimize
karşılıksız iyilik yapmayı.
Îsarı bulaştıralım sonra.
Gayrı tercih etmeyi
nefsimize.
Ve güzel ahlakın en yüce burcunda parıldayan
Nebevî hasletleri salık verelim:
Sana gelmeyene git!
Sana vermeyene, ver!
Ve bağışla
sana zulmedeni!

Bir baraj düşünün. Kendisini besleyen kaynaklardan sürekli su alsın, su seviyesini sürekli yükseltsin ve bu seviye yükseldikçe de su kaynaklarından beslenmeye devam etsin. Kendisi için belirlenmiş olan doluluk oranını yakaladığı halde, suyu kendi bünyesinde tutmayı sürdürsün, kendisi için konulmuş olan tabii sınırları zorlasın ve hem kendini yıksın hem de etrafa korkunç zararlar versin. Yani faydalı olmaktan çıkıp beklenmedik zararlar verebilecek potansiyele ulaşsın.