Meleklerin kaygısından biraz

Kocaman cümleler kuruyorum
insanlığın
geldiği nokta ile ilgili.
Kocaman cümleler…
Vahşette nâmütenâhi örneğin…
Ahlak bilkülliye sükut etmiş
Zulmü
sınırlarını zorluyor denîliğin…
Hayvanlara rahmet okutuyor işkencede.
Her şey yitiyor.
Her şey yitiyor.

Hepsi boğazıma diziliyor bir bir…
Bir çoğunu diyemiyorum.
Söyleyemiyorum…
Daha cesur olabilirim
biliyorum.
Daha cesur olabilirim.
Lakin yazgım sınırlıyor sözlerimi.

Meleklerin endişesinden
bir miktar taşıyorum yüreğimde.
İnsan insanın kurdu sanki.
Ürküyorum.
Utanıyorum insanlığımdan.
Bu ağır bir oyun diyorum.
Siz varsanız ben yokum.
Siz varsanız
ben yokum
insanlık tarafında.
Sizden değilim hiç.
Aynı değiliz biz.

Şükürler olsun
yazgımızı
insanın insafına terketmeyene.
Şükürler olsun.
Şükürler olsun.

Kasım 2016