Ey Oğul! – 11

Ey oğul!
Bil ki,
Kelime heybeleri vardır insanların.
Dünyaya geldikleri ilk günden itibaren
orada biriktirirler kelimelerini.
Ve oradan seçerek konuşurlar.

Kötü kelimeler ağırdır
dibine düşüverir heybenin…
Sonra yukarıya doğru en güzelleri alır yerini.
Konuştuğunda
heybenin neresinden seçtiğin önemlidir
kelimelerini.
Üstünden konuşursan
mükemmel bir yol açarsın muhatabına.
Ortasından seçersen kelimelerini,
nezaket sınırlarında kalırsın.
Altından konuşursan,
bir daha yüzüne bakacak halin kalmaz kimsenin.
Ey oğul!
Heybenin dibine daldırma elini.
Unutma!
Kem söz sahibinindir.
Üslûb-u beyan,
ayniyle insandır.

Ey oğul!
Heyben güzel kelimelerle dolsun
Ve çokça bulunsun heybende güzel kelimeler…
Elini her attığında konuşmak için,
hayır gelsin eline.
İyilik gelsin diline.

Ey oğul!
Her kelimenin yanına bir de
sükût kelimesini ekle.
Konuşmadığında gür çıksın diye sesin.
Lisanın sussa da
konuşsun için
bedenin…

Haziran 2017