Kalacağımız yer değil burası

‘Bir sabah’, diye başladı söze.
Hüzünlü ama inançlı bir ton vardı sesinde.
‘Bir bakmışsın ki’ dedi
‘ben ölmüşüm.’
İtikadı tamdı ölüme.

Aynı tonda fısıldadım ruhuna.
Yüreğine konuştum.
‘Evet’ dedim.
‘Kesinlikle…’
‘Bakmışım ki
bir sabah
ben de ölmüşüm…’

Sonra
İki kişinin yüreğine yetecek kadar
bir sükut kapladı yüreğimizi.
Birlikte sustuk.

Ardından
bakışlarımızda dolaştı
ıskaladığımız bir sürü gerçek.
Dünden kalan yok bugüne.
Yarın kimseye vaat edilmiş değil.
Kalınacak yer değil burası.
Burası kalacağımız yer değil.
Ne biz uygunuz burada kalmak için
Ne kalmamız için burası.

 

Mart 2015